بازگشت

اشاره


اين خطبه يكي از مشهورترين و پرمحتواترين خطبه هاي امام در منزلگاه هاي راه مكه به كربلا است. اين خطبه محكم ترين دلايل را ارائه مي دهد مبني بر اين كه بر همه ي مسلمانان واجب است در برابر حاكم ستمگري كه حرام خدا را حلال مي شمرد، پيمان خدا را مي شكند، با سنت رسول خدا (ص) مخالفت مي ورزد و در ميان بندگان خدا با ستم و تجاوز رفتار مي كند، قيام كنند. امام از جدشان نقل مي كند كه فرمود: «هر كس ديد»، بنابراين اين وضعيت به يك فرد خاص اختصاص ندارد.

آنگاه مي فرمايد: «و با گفتار و كردارش بر او نشورد، بر خداوند است كه او را در جايگاه همان ستمگر قرار دهد!» اين سخن بس شگفت انگيز است و در اينجا انكار قلبي تنها - چنان كه از ظاهر متن بر مي آيد - صاحبش را از درافتادن به سرنوشت سلطان جائر، نجات نمي دهد.

نيز در اين خطبه مشاهده مي شود كه امام (ع) به مسئوليت خاص خودش در ميان امت اشاره مي فرمايد: او فرزند رسول خدا (ص) است. امامي است كه از سوي خداوند تعيين شده است، اطاعتش واجب است. از اين رو براي «شوريدن» بر ضد حاكم ستمكار و قيام و نهضت براي سرنگوني او از ديگران سزاوارتر است. او در دوران خودش برپا دارنده ي حق است.

او حسين بن علي و فرزند فاطمه دختر رسول خدا (ص) است. او همان طور كه خود فرمود: «من الگوي شما هستم»، براي همه ي مسلمانان الگو است. بنابراين همه ي مسلمانان به طور عام و به ويژه آنهايي كه ندايش را شنيدند، موظفند به ياري اش برخيزند و براي سرنگوني طاغوت او را ياري دهند و به رشد و خير دنيا و آخرتشان دست بيابند.

اگر چنين نكردند و پيمان را شكستند و بيعت را از گردن برداشتند، اين كار براي امام و پدر و برادرش، ناشناخته و غريب نيست. او از رفتارشان نسبت به پدر، برادر و پسر عمويش آگاه است... و آنان با اين كار خويشتن را از فرصتي كه براي جهاد در راه خداوند نصيبشان گشته، آن هم در ركاب امامي كه اطاعتش واجب است، محروم ساختند. به هر حال امام


از پيمان شكنان بي نياز است. او شهيد پيروزي است كه اي كاش مي دانستند، پيروزي تنها به دست او حاصل شدني هست و بس!