آقاي قرشي گويد: امام (ع) با مصادره كاروان اجازه نداد كه اموال آن براي سفره هاي شراب و پشتيباني از ستم و بدرفتاري با مردم خرج شود. پيش از آن نيز امام (ع) چنين كاري را در دوران معاويه انجام داد. [1] . به اعتقاد آيت اله سيد مهدي آل بحرالعلوم اين مطلب درست نيست و مقام امام والاتر از آن است كه چنين كارهايي را انجام دهد. [2] . ولي به اعتقاد ما اين كار هيچ مانعي ندارد. امام (ع) حكومت يزيد و معاويه را غير مشروع مي دانست و مي ديد كه اموال مسلمانان در راه فساد اخلاق و نشر بيهودگي و لودگي مصرف مي شود. از اين رو ضرورت داشت آن اموال را مصادره كند. و در راه فقرا و نيازمندان به مصرف برساند. اين كار چه مانع شرعي و يا اجتماعي دارد؟» [3] .


سيد بن طاووس در حاشيه داستان اين كاروان گويد: حضرت آن هديه را گرفت چرا كه اداره امور مسلمانان به دست او بود.» [4] .

مؤيد اين قول كه امام هداياي يزيد را تصرف كرد، روايت هاي چندي است كه درباره ورس هايي كه پس از شهادت امام (ع) از اردوگاه وي غارت شده بحث مي كند. [5] .