ياقوت حموي يادآور شده است كه مردم بستان ابن معمر را به غلط، بستان ابن عامر وبستان بني عامر گفته اند وآنجايي است كه هم نخل يمني وهم نخل شامي در آن وجود دارد و آنها دو دوره هستند؛ وبستان ابن معمر همان است كه به بطن نخله مشهور است...(ر.ك:معجم البلدان، ج1،ص414).

نقل شده است كه فرزدق [1] ، شاعر مشهور، امام (ع) را پيش از خروج از حرم به سوي


سرزمين حلّ (بيرون از حرم) در آنجا ديدار كرد. از زبان فرزدق نقل شده است كه گفت: در سال شصت همراه مادرم به حج رفتم. در حالي كه مهار شترش ‍را داشتم و وارد حرم گشتم. حسين بن علي را در بيرون از مكّه، مسلّح به شمشير و سپر ديدم و گفتم: اين كاروان از كيست؟ گفتند: از حسين بن علي (ع)، نزد آن حضرت رفتم و پس از سلام گفتم: خداوند هرچه مي خواهي به تو عطا كند. و همه آرزوهايت را برآورده سازد. پدر و مادرم فدايت باد اي فرزند رسول خدا، چرا با اين شتاب حجّ را ترك مي گويي؟!

فرمود: اگر شتاب نمي كردم گرفتار مي شدم. [2] سپس به من فرمود: تو كيستي؟ گفتم: مردي از عرب؛ به خدا سوگند بيش از اين از من نپرسيد...! سپس به من فرمود: از مردمي كه پشت سر نهاده اي برايم بگو.

گفتم: از فردي آگاه پرسيدي؛ دل هاي مردم با تو است ولي شمشيرهايشان بر روي تو كشيده است. [3] و قضا از آسمان فرود مي آيد و خداوند هرچه خواهد مي كند!


فرمود: راست گفتي. فرمان خدا را است و او هر روزي در كاري است! اگر قضاي الهي آن طور كه ما دوست مي داريم و خشنوديم فرود آيد، خداوند را بر نعمت هايش سپاس مي گذاريم؛ و او ما را براي انجام شكر خودش ياري دهد. اگر به دلخواه ما نشد، آن كس كه نيت او بر حق و پرهيزكار باشد،[از رحمت خدا] دور نگردد.

گفتم: آري، خداوند تو را به آنچه دوست مي داري برساند و از آنچه بيم داري كفايت كند. آنگاه پرسش هايي درباره نذر و مناسك از او كردم كه به من پاسخ داد و اسبش را به حركت درآورد؛ و گفت: درود بر تو؛ و ما از يكديگر جدا شديم.» [4] .

روشن است كه اين ديدار در بستان بني عامر روي داده است. سبط بن جوزي در نقل خبر ديدار فرزدق با امام (ع) در اين باره چنين مي گويد: چون به بستان بني عامر رسيد، فرزدق شاعر را ديد. روز ترويه بود و فرزدق گفت: اي پسر رسول خدا به كجا مي رويد؟ چرا با اين شتاب حجّ را ترك مي گوييد؟!

فرمود: اگر شتاب نكنم گرفتار مي شوم. اي فرزدق بگو از پشت سر خود چه خبر داري؟ گفت: مردم عراق را در حالي ترك گفتم كه دل هاشان با شما و شمشيرهاشان با بني اميه بود. درباره جانت از خدا بترس و بازگرد. [5] .

حضرت فرمود: اي فرزدق، اينان مردمي هستند كه پيروي از شيطان كرده، فرمانبرداري خداي رحمان را وا نهاده اند. در زمين فساد را آشكار ساخته و حدود را باطل ساخته اند.


شراب مي نوشند و اموال تهيدستان و بينوايان را به خود اختصاص داده اند. من براي ياري دين خداوند و عزّت بخشيدن شريعت او و جهاد در راه خدا، به منظور اعتلا يافتن كلمه الله از همه سزاوارترم!

آنگاه فرزدق از او روي برتافت و حركت كرد! [6] .»

بنابراين «نخستين منزلگاهي كه امام حسين (ع) از آن گذشت، بستان ابن عامر بود.» [7] .