مختار و عبدالله بن حارث بن نوفل همراه با مسلم قيام كردند، مختار با پرچمي سبز و عبدالله در حالي كه جامه اي سرخ پوشيده بود با پرچمي سرخ بيرون آمد. [1] .

ليكن اين دو هنگامي به كوفه آمدند كه كار از كار گذشته، محاصره به پايان رسيده بود و مسلم و هاني كشته شده بودند. [2] پس از آگاهي بر اين موضوع مختار پرچمش را بر در خانه عمرو بن حريث فرو برد و گفت: آهنگ دفاع از عمرو را دارم! به آنان اشاره شده كه زير پرچم امان عمرو بن حريث درآيند و آن دو چنين كردند. ابن حريث نيز گواهي داد كه آنان با ابن عقيل ارتباطي ندارند! ابن زياد مختار را ناسزا گفت و با چوبدستي به سر و صورتش زد كه چشم او شكافت و كور شد. [3] سپس آن دو را به زندان افكند، و تا شهادت امام حسين (ع) آن دو در زندان بودند. [4] .