دنيوري گويد: «عبيدالله همراه حدود دويست تن از كساني كه آن روز در مجلس وي حاضر بودند از اشراف كوفه و ياران و پاسبانان، در كاخ پناه گرفتند. آنان بر ديوار قصر ايستادند و به سوي مردم كلوخ و تير پرتاب مي كردند و آنان را از نزديك شدن به كاخ باز مي داشتند. كار آنان تا شب همين بود!» [1] .


آنگاه اقدام هاي بازدارانده آغاز و پرچم هاي دروغين امان برپا شد!

طبري گويد: «عبيدالله كثير بن شهاب بن حصيني حادثي را فرا خواند و فرمان داد كه همراه آن دسته از مذحج زير فرمانش ‍بيرون رود و در كوفه بگردد و مردم را از ابن عقيل باز دارد و از جنگ بترساند و از كيفر سلطان بر حذر دارد. به محمد بن اشعث فرمان داد تا با كِنديان و حَضرَموتيان زير فرمانش بيرون رود و براي هر كس از مردم كه نزدش بيايد پرچم امان ببند. به قعقاع بن شورذ هلي، شبث بن ربعي تميمي، حجّار بن ابجر عجلي، شمر بن ذي الجوشن عامري نيز همين فرمان را داد و ديگر بزرگان را نزد خود نگهداشت كه از آنان كمك بگريد. زيرا شمار مردم همراه وي اندك بود.» [2] .