همچنين امام (ع) مسلم را به «تقوا، پنهان كاري و مهرباني» [1] سفارش كرد و فرمود كه اگر «مردم را يكدل و منظم شده يافت، به سرعت، موضوع را به او گزارش دهد.» [2] .


شايد مقصود امام (ع) از پنهان كاري اي كه مسلم را بدان سفارش فرمود پنهان نگه داشتن موضوع سفارش تا رسيدن به كوفه، سازمان دادن كوفيان براي قيام، مكان و زمان تحركاتش، جاي انبار اسلحه؛ كادر فرماندهي و اشخاص مورد اعتمادش؛ كلمه رمز حمله؛ و ديگر مصاديق پنهان كاري بوده است.

در اجراي همين توصيه، مسلم (ع) در سازماندهي كوفيان از شيوه پنهان كاري و مداراي با مردم استفاده كرد تا آن كه نيرو و امكانات لازم براي قيام كوفيان همراه وي يا امام (ع) درصورت آمدن به كوفه در برابر سلطه اموي كامل گردد.

قاضي لغمان مي گويد: «شماري از كوفيان به طور پنهاني با مسلم بن عقيل رحمة الله عليه بيعت كردند.» [3] .

دينوري مي گويد: مسلم بن عقيل پيوسته از كوفيان بيعت مي گرفت، تا آن كه هجده هزار مرد، پنهاني و آرام با او بيعت كردند.» [4] .

فتّال نيشابوري مي نويسد: «شيعيان نزد مسلم بن عقيل در رفت و آمد بودند، تا آن كه جاي او آشكار شد و خبر آن به لغمان بن بشير، والي كوفه رسيد.» [5] .