در پـايـان فصل نخست زير عنوان «چرا امام عليه السلام زنان و كودكان را بـه هـمـراه بـرد؟» گـوشـه هـايـي از حـكـمـت گـفـتـار امام عليه السلام به نقل از رسول خدا صلي الله عليه و آله، «خداوند مي خواهد كه تو را كشته ببيند!» و«خـداونـد مـي خـواهـد كـه آنان را اسير ببيند»، را بيان كرديم و دوست داريم كه در اينجا به موارد زير نيز اشاره كنيم:

1 ـ از جـمله ابعاد بيم امام عليه السلام از كشته شدن ناگهاني [ترور] به وسـيـله ي حـكـومت بني اميه در مكه مكرمه ـ علاوه بر همه مواردي كه درايـن كـتـاب بـدان هـا اشـاره شـد ـ روايـت منقول از رسول خداست كه در آن قرشي كشته در مكه را مورد نكوهش قـرار مـي دهـد. يـعـني همان كشته اي كه حرمت خانه خدا به وسيله او شـكـسـتـه و مـبـاح مـي گـردد، و وزن گناهان اين مرد از گناه زمينيان بـيـشـتـر اسـت و عـذاب او بـه انـدازه نـصـف عـذاب دنـيـا اسـت. [1] روشن است كه چنانچه حكومت بني اميه مي توانست امام حسين عليه السلام را در مكه بكشد، اين روايت را بر آن حضرت تطبيق مي كرد و براي برانگيختن نفرت مردم نسبت به امام عليه السلام، از آن استفاده تبليغاتي مي كرد.

2 ـ امـام عليه السلام، در جـمـله ي: «چـون از تـو جـدا شـدم رسول خدا صلي الله عليه و آله نزد من آمد»، نوع اين آمدن را روشن نكرده است. آيا در خـواب بـوده اسـت يا در بيداري، گرچه نتيجه يكي است. زيرا ديـدن امـام در خـواب هـمـانند ديدنش در بيداري است؛ و اين اختصاص بـه


ديـدن امـام ندارد و اگر مؤمن نيز در خواب پيامبر را ببيند چنين اسـت. زيـرا از آن حضرت نقل شده است كه فرمود: «هر كس مرا به خواب بيند، به تحقيق خودم را ديده است؛ چون شيطان به چهره من و به چهره هيچ يك از جانشينان من و به صورت هيچ يك از شيعيانشان نمي تواند درآيد؛ و رؤياي صادق، جزئي از هفتاد جزء نبوت است». [2] .

بـنـابـرايـن هـيـچ گونه جايي براي اين تشكيك كه قيام حسيني و خـروج امـام عليه السلام بـر پـايـه خـوابي بي اعتبار مبتني بوده است ـ آن طور كه برخي قلم هاي مزدور و خردهاي ضعيف نگاشته اند ـ باقي نمي ماند.