مـادر عـبـدالله، دايـه ي امـام حـسـيـن عليه السلام بود. مانند مادر قيس بن ذريح براي امام حسن عليه السلام. امام عليه السلام از مادر عبدالله شير نخورده بود، ولي بـه دليـل ايـن كـه مـادرش از آن حضرت پرستاري كرده بود، او را بـرادر رضـاعـي امـام عليه السلام مـي خـوانـدنـد. لبـابـه، مـادر فضل بن عباس ‍ نيز پرستار حسين عليه السلام بود. او نيز حضرت را شير نـداده اسـت؛ چرا كه در روايت هاي صحيح آمده است كه امام حسين عليه السلام غـيـر از سـيـنـه ي مـادرش، فـاطـمه، و يك بار از انگشت ابهام و بار ديـگـر از آب دهـان رسـول خـدا صلي الله عليه و آله شـيـري نـخـورده اسـت. [1] .


ابـن حـجـر در الاصـابـة مي نويسد كه عبدالله بن يقطر، صحابي است، چرا كه همزاد حسين عليه السلام است. [2] .

عـبـدالله بـن يـقطر مردي بسيار مؤمن و شجاع بود. هنگامي كه ابن مـرجـانـه بـه او فرمان داد و گفت: «بالاي قصر برو و دروغگوي پسر دروغگوي را لعنت كن، آنگاي پايين بيا تا درباره ات تصميم بگيرم»، [3] اين قهرمان از كاخ بالا رفت و چون بر مـردم مـشـرف شد گفت: «اي مردم من پيك حسين، پسر فاطمه، دختر رسول خدا صلي الله عليه و آله هستم كه به سوي شما آمده ام تا او را ياري دهيد و در بـرابـر ابن مرجانه و ابن سميه، فرومايه پسر فرومايه، از او پشتيباني كنيد!» [4] .

بـه نـظـر مـي رسـد كـه عـبـدالله بـن يـقـطر پيش از قيس بن مسهّر صـيـداوي ـ كـه پـس از مـسـلم كـشـتـه شـد ـ بـه قتل رسيد. زيرا خبر قتل عبدالله و مسلم و هاني در «زباله» در راه عـراق يـكـجـا بـه امـام عليه السلام رسـيـد؛ و آن حـضـرت از قـتـل آنـان چـنـين خبر داد: اما بعد، خبري دردآور به من رسيد، مسلم بن عقيل، هاني بن عروه و عبدالله بن يقطر كشته شده اند و شيعيانمان ما را رها كرده اند...» [5] .

بـه ايـن ترتيب عبدالله بن يقطر، پس از نخستين شهيد قيام حسيني يـعـنـي سـليـمـان بـن رزيـن؛ فـرسـتاده امام عليه السلام به سوي اشراف بصره، دومين پيك امام حسين عليه السلام است كه در راه انجام مأموريتش به شـهـادت رسـيد. حتي اگر از نظر تاريخي ثابت شود كه عبدالله پيش از قيام مسلم در كوفه كشته شده است، وي را بايد دوّمين شهيد قيام حسيني خواند.