مـهـتـري، از وظـايـف دولت بـود كه براي شناسايي رعيت و تنظيم حـقـوق آنـان از بـيـت المـال وضع شده بود. كوفه صد مهتر داشت.حـقـوق بـه سران چهار بخش كوفه داده مي شد و آنان به مهتران،نـقـيـبان و امانتداران مي دادند؛ و اينان حقوق هر يك از مردم كوفه را در خـانـه اش پـرداخـت مـي كـردند. دستور پرداخت حقوق در محرم هر سـال داده مي شد و فرمان تقسيم غنايم در هنگام طلوع ستاره شَعْري، يـعـنـي مـوسـم بـرداشت غله، ميان مردم صادر مي گشت. مهتري در روزگار پيامبر صلي الله عليه و آله نيز رايج بود. [1] .


«تـكـيـه دولت بـر مـهـتـران بـود. آنـان تـصـدي امـور قـبـايـل را بـر عـهـده داشـتند و حقوقشان را تقسيم مي كردند. تنظيم اسـنـاد عـمـومـي كه نام مردان و زنان و كودكان در آن نوشته بود و ثـبـت نـام نـوزادان بـراي دريـافـت حـقـوق از دولت و نـيز حذف نام مـتوفيان از فهرست حقوق بگيران از ديگر وظايف مهتران بود. آنان همچنين عهده دار برقراري نظم و امنيت بودند. در دوران جنگ، مردم را بـه نـبـرد مـي فرستادند و آنها را تشويق به پيكار مي كردند؛ و نام متخلفان از جنگ را به حكومت گزارش مي دادند. چنانچه مهتري در انجام وظايف خود كوتاهي مي كرد و يا سستي نشان مي داد، از سوي حكومت به سختي كيفر مي ديد.

از مـهـم تـريـن اسـبـاب پـراكـنـده شـدن مـردم از گـرد مـسـلم بـن عـقـيـل اين بود كه مهتران دست به كار شكست انقلاب و اشاعه ترس در مـيـان مـردم گـشـتـنـد. ايـنـان از مـهـم تـريـن عـوامـل وادار كـردن مـردم بـراي جـنـگ بـا حـسـيـن عليه السلام نـيـز بودند. [2] .