ر.ك. عنوان «شخصيت وليد بن عتبه» در جلد اول همين كتاب.

وليـد بـن عـتـبـه از امـويـانـي بـود كـه بـا اخـلاص و آگـاهـي كـامـل در خـدمـت حكومت آنان بود؛ ولي با آن كه به بني اميه منسوب بود و با تمام وجود در راه برتري بخشيدن بني اميه بر ديگران مـي كـوشيد، در عين حال آرزو مي كرد كه با بني هاشم و به ويژه اهـل بيت عليهم السلام برخورد نداشته باشد، و اميد به سلامت رهيدن از چنين كاري را داشت.

نـظـر وليـد، بـه ويـژه در مـوضـع گيري نسبت به امام حسين عليه السلام،درسـت هـمان نظر معاويه بود كه اعتقاد داشت، رويارويي آشكار با امـام حـسـيـن عليه السلام بـه سـود حـكـومـت امـوي نـيـسـت؛ هـر چـنـد نـقـل مـي شـود كـه وي قـايـل بـه حـرمـت و مـنـزلت اهـل بـيـت عليهم السلام در نـزد خـداونـد بـوده اسـت! و بـه هـمـيـن دليل در مقابل امام حسين عليه السلام موضعي مسامحه آميز و نرم گرفت. اين كـار خـشـم دولت مـركزي اموي دمشق را عليه وليد برانگيخت؛ و در نـتـيـجـه در رمـضـان هـمـان سـال [1] يـزيـد او را از واليـگـري مـديـنـه بـركنار كرد؛ و ولايت آن شهر را نيز بر قلمرو عمرو بن سعيد اشدق، والي مكه مكرمه، افزود.