بعد از رفتن كوفيان عده اي از قبيله ي بني اسد قصد تجهيز و تدفين شهداي كربلا را كردند، اما چون كدام سر بر بدن نداشتند و لباس بسياري از آنها ربوده شده بود قابل شاسايي نبودند. آنها متحير مانده و به دنبال


چاره اي بودند كه امام سجاد (ع) به ياري آنها شتافت و به دفن بدن مطهر امام اقدام كرد.

امام در حالي كه بشدت مي گريست فرمود:

«طوبي لارض تضمنت جسدك الطاهر، فان الدنيا بعدك مظلمة والاخرة بنورك مشرقة، اما الليل فمسهد و الحزن فسرمد، اويختار الله لاهل بيت دارك التي انت بها مقيم و عليك مني السلام يا بن رسول الله و بركاته.»

«آفرين بر سرزميني كه پيكر طاهر تو را در خود گرفته است. دنيا پس از تو تاريك و آخرت به نور تو روشن است. ديگر شبها خواب ندارم و اندوه مرا پاياني نيست، تا اينكه خداوند خاندان تو را به تو ملحق سازد و در سراي تو جاي دهد. سلام من بر تو اي رسول خدا، و رحمت و بركات خدا بر تو باد.»

سپس روي قبر نوشت:

«هذا قبر الحسين بن علي بن ابي طالب الذي قتلوه عطشانا غريبا.»

سپس علي اكبر را در پايين پاي امام به خاك سپرد و آنگاه شهدا را در نزديكي هم دفن كرد و در اين راه بني اسد همراهي كردند. [1] .

امام در هنگام دفن عباس بن علي نيز بشدت گريست. [2] در مجموع به نظر مي رسد اجساد مطهر شهداي كربلا شب دوازدهم دفن شده باشند. [3] .