بازگشت

آتش زدن خيمه ها


كماكان جنگ ادامه داشت، عمربن سعد تعدادي از سربازانش را مأمور كرد تا خيمه هاي ال الله را از جاي درآورند و به آتش كشند. ياران امام براي جلوگيري از محاصره به مقابله پرداختند و چون درگيري شدت گرفت، به فرمان عمربن سعد خيمه ها به آتش كشيده شد.

امام فرمود: «بگذاريد خيمه ها را بسوزانند تا به دست خود راه عبور خود را بسته باشند.»

همان گونه كه امام مي فرمود. [1] اين اولين باري نبود كه خانه و حرم اهل بيت پيامبر به آتش كشيده مي شد، اهالي حرم كه با ديدن شعله هاي آتش ماجراي مدينه را به ياد مي آوردند، در حالي كه فرياد مي زدند از خيمه ها خارج شدند. عجب صحنه و ماجراي عجيبي! يك سو چكاچك شمشير و جنگي نابرابر، سويي ديگر زنان و كودكاني مضطرب و نگران و خميمه هايي آتش گرفته، باران تير كه از هر سو بر آن اردوگاه كوچك بارش گرفت است و بانويي كه علاوه بر مسئوليت آرامش و هدايت بانوان و كودكان تشنه و بي تاب، همه ي هستي اش را آماج تير و نيزه و شمشير مي بيند و با فروافتادن هر ستاره اي دل دريايي اش توفاني مي شود.



پاورقي

[1] ابن اثير، کامل، ج 4 ص 69.