او پس از كشتن قاتلان حسين عليه السلام و يارانش، نيروهاي خويش به فرماندهي

«ابراهيم بن اشتر» را براي پيكار با سپاه شام به سركردگي «عبيد» گسيل داشت و آنان را نيز شكست داد و سر پليد «ابن زياد» را به مدينه فرستاد.

آنگاه «مصعب بن زبير» كه مدعي خلافت در عراق بود به جنگ با مختار پرداخت و وي پس از يك جنگ طولاني و فرسايشي، شكست خورد و در سال 67 ه.ق به دستور مصعب كشته شد... پيكرش را با چهار ميخ به ديوار نصب كردند و پس از مدتي مصعب نيز بدست يكي از بقاياي ياران او از پا درآمد [1] [2] .

[1] تاريخ طبري، ج 6، ص 107 و 110 و 159.

[2] در نوشتن اين بخش بيشتر از اين کتابها بهره‏ور بوده‏ايم: تاريخ طبري، ج 5، ص 600 - 551؛ تاريخ طبري، ج 6، ص 80 - 5؛ کامل ابن‏اثير، ج 4، ص 200 - 158؛ مثير الاحزان؛ رجال کشي؛ امالي طوسي.