و آنگاه «عمرو بن صبيح»، قاتل «عبدالله بن مسلم» را آوردند و جريان جنايت او را به مختار گزارش كردند و گفتند كه بر پشت بام خانه اش مخفي شده بود.

او فرياد مي كشيد كه مرا به زور به كربلا بردند و جز زخمي ساختن ياران حسين عليه السلام كاري نكرده ام.

و مختار دستور داد: با نيزه آنقدر زخمي اش ساختند تا پيكرش پاره پاره شد. و بدينسان كيفر زخمي ساختن ياران حسين عليه السلام را چشيد. [1] .

[1] تاريخ طبري، ج 6، ص 65 در نوشتن اين بخش از اين منابع استفاده شده است: تاريخ طبري، ج 5 و 6؛ امالي طوسي؛ مثيرالاحزان؛ بحارالانوار، ج 45.