پيامبر جهان را بدرود گفت و پس از رحلت او، گروهي از كساني كه در برابر او، راه تسليم و خاموشي برگزيده بودند، راه ارتداد و شورش در پيش گرفتند و در نتيجه درگيري ها پديد آمد و ياران پيامبر براي فرو نشاندن شعله هاي شرارت، به ميدان رفتند تا آنجا كه تنها در «يمامه» [1] سيصد نفر، در پيكار با پيامبر دروغيني بنام «مسيلمه» و پيروان او كشته شدند. و پس از اين رويداد بود كه احساس نياز به تدوين روايات رسيده از پيامبر در جامعه پديد آمد.

پس از اين احساس، تازه در چگونگي انجام آن اختلاف پديد آمد.

برخي بر اين باور بودند كه بايد اين كار هر چه زودتر جامه ي عمل پوشد و برخي آن را نمي پسنديدند و ديگران را نيز باز مي داشتند... و در نتيجه با نهي خليفه ي اول [2] و دوم [3] و سوم [4] از تدوين روايات رسيده، عدم تدوين آنها مورد پسند قرار گرفت و اثر اين نهي از تدوين و ناخوش داشتن نگارش و گردآوري روايات در ميان پيروان آنان، تا سده ي دوم از هجرت همچنان ادامه يافت.