درست در همين شرايط وخامت بار جاهليت بود كه اسلام آمد و قرآن شريف را براي بشريت به ارمغان آورد كه بامدادان و شامگاهان تلاوت مي شد...

از اين رو جامعه ي جديد به نويسندگاني نياز پيدا كرد كه آيات آن را بنويسند و به حافظاني كه آنها را حفظ كنند...

بر اين اساس آيات قرآن كه بر قلب مصفاي پيامبر فرود مي آمد، در عصر او نوشته شد و گروهي نيز واژه واژه و آيه آيه ي آن را در صفحه ي قلب خويش نگاشتند.

با اين بيان قرآن در عصر پيامبر همانگونه كه آمده بود نوشته شد، اما روايات رسيده از پيامبر در تفسير قرآن، روشنگري پيرامون شريعت ها و دين ها، بيان مقررات دين و حقوق انسانها، آموزش سيره و شيوه ي آزادمنشانه ي پيامبر، و گزارشها و چگونگي پيكارهاي مقدس او براي تحقق اهداف بلند اسلامي و انساني وحي و رسالت، همچنان تا رحلت آن حضرت به سوي آفريدگارش، نانوشته و تدوين نيافته باقي ماند، و پيروان آن حضرت آنها را از چهره هايي كه آن روايات را از پيشواي بزرگ توحيد شنيده، يا خود عملكرد و رويدادي را ديده بودند، برگرفته و حفظ مي نمودند و به هنگام نياز با ياري گفتن از حافظه ي خويش، آنها را به مردم مي خواندند و به كمك آنها سخن مي گفتند و راه مي جستند.