ابن زياد درباره اسيران و سرهاي شهدا از يزيد كسب تكليف كرده بود و يزيد به او دستور داده بود آنها را به شام بفرستد.

اهل بيت رسول خدا(ص) را براي حركت به سمت شام آماده كردند به دستور ابن زياد غل و زنجير بر دست و گردن امام سجاد(ص) نهادند و زنان و دختران را بدون محمل بر پالان هاي خشك شتران سوار كردند و همراه گروهي به فرماندهي حر بن قيس حركت دادند و همانند اسيران كفار شهر به شهر و منزل به منزل به شام بردند.

امام سجاد(ص) از كوفه تا شام حتي يك كلمه با ماموران همراه سخن نگفت [1] .