جنگ پايان گرفت اكنون هفتاد و دو پيكر پاك بر روي خاك هاي گرم آرميده بود سرهايشان از بدن جدا شده و لباسهايشان به غارت رفته بود دشمن كينه توز اكنون به هر چه مي خواست دست يافته بود، ولي شرارت همچنان شعله مي كشيد عمر بن سعد فرياد زد: چه كسي حاضر است اسب بر بدن حسين بتازد ده نفر داوطلب پيش آمدند، سوار بر اسب بر پيكر پاك شهدا تاختند و استخوانهاي بهترين مردان خدا را زير سم اسبها خرد كردند [1] .