چون حسين بن علي (ص) به فيض شهادت نائل آمد، عده اي از نامردمان برگرد پيكر پاكش جمع شدند و سلاح و لباسش را بين خود قسمت كردند آنگاه لشكر به خيام حرم يورش برد و تمام اموال اهل حرم را به تاراج برد، حتي چادرهاي زنان را از سرشان برداشتند [1] .

مردي را ديدند كه زينت آلات فاطمه دختر امام حسين (ص) را از او مي گيرد و در همان حال گريه مي كند فاطمه رو به او كرد و فرمود: چرا گريه مي كني؟

گفت: دختر رسول خدا را غارت مي كنم و مي خواهي گريه نكنم؟.

فرمود: حال كه چنين است دست از اين كار بدار.

گفت: هراسم از آن است كه اگر من غارت نكنم ديگري اين كار را خواهد كرد [2] .