امام (ص) در محاصره دشمن گرفتار بود از هر طرف ضربتي بر پيكر شريفش مي آمد، زينب دختررشيد علي (ص) از خيمه بيرون آمد سر گشته در ميان ميدان ايستاد فرمود: اي كاش آسمان بر زمين مي آمد چشمش به عمر سعد افتاد فرمود: اي عمر! ابا عبداللّه را مي كشند و تو ايستاده اي و نظاره مي كني؟.

اشك از چشمان عمربن سعد جاري شد، حالت زينب را تاب نياورد صورت خويش را بر گرداند [1] .