در ايامي كه لشكر كوفه ناجوانمردانه آب را به روي امام و اصحاب و اهل بيتش بسته بود، عباس (ص) بارها دل به درياي خطر زد و اهل و اصحاب آن حضرت را سيراب كرد و به همين جهت بود كه آن حضرت را «سقا» لقب دادند [1] .

در روز عاشورا نيز هنگامي كه اصحاب با وفاي امام حسين (ص) در دفاع از حريم دين به قلب لشكر كوفه مي تاختند، هرگاه كار بر يكي از آنها دشوار مي شد و در حلقه محاصره دشمن گرفتار مي آمد، اين عباس بود كه در نجات او تن به خطر مي داد و لشكر كوفه را پراكنده مي كرد [2] .

به خاطر اين همه فضيلت بود كه شهادتش بر حسين (ص) سخت گران آمد و هنگامي كه او را در خون افتاده ديد، فرمود: هم اكنون كمرم شكست و بيچاره شدم [3] .