هنگامي كه عبيداللّه بن زياد به تحريك شمر بن ذي الجوشن تصميم قطعي به جنگ با امام حسين (ص) گرفت و حكم جنگ را به دست شمر داد تا به كربلا برساند، عبداللّه بن ابي المحل بن حزام از برادرزاده هاي ام البنين (مادر ابوالفضل)، در مجلس حاضر بود او از ابن زياد خواست براي پسران ام البنين امان نامه اي بنويسد و ابن زياد نيز به خواسته او اماني نوشت عبداللّه امان نامه را توسط غلامش به كربلا فرستاد او به كربلا آمد و خدمت عباس (ص) و برادرانش رسيد آن بزرگواران بدون اين كه نامه را از او بگيرند گفتند: دايي ما را سلام برسان و بگو ما نيازي به امان شما نداريم، امان خدا از امان زاده سميه بهتر است [1] .

و بدين وسيله ثابت كردند كه مرگ در سايه عزت و جوانمردي را بر زندگي در كنار نامردمان ترجيح مي دهند.