بازگشت

امام حسين از راه اصلي مي رود


امام و همراهان وقتي از مدينه خارج شدند، در جاده اصلي به راه افتادند مسلم بن عقيل گفت: مي ترسم ما را تعقيب كنند و به ما برسند، بهتر است ما هم مثل عبداللّه بن زبير از راههاي فرعي به سوي مكه برويم.

حضرت فرمود: «به خدا تا مكه از راه اصلي جدا نمي شوم، تا مردم بدانند كه حسين (ع) از حقگويي و ايستادگي در برابر ستم و زورگويي بيم ندارد».

شخصيتي مثل عبداللّه ابن زبير كه هدفش حفظ جان و موقعيت خود است، بايد مخفيانه از مدينه فرار كند و از راههاي فرعي متواري شود، ولي كسي كه براي نجات يك امت و حفظ يك مكتب، علم مخالفت با يزيد برافراشته و تصميم دارد مسير تاريخ را به سود حق تغيير دهد، نمي تواند خود را در پيچ و خم كوره راهها پنهان كند، او بايد هميشه در متن جامعه حضور داشته باشد، از راه اصلي حركت كند و در مجامع عمومي مسلمين ظاهر شود درست به همين دليل بود كه امام مكه را براي اولين مرحله حركت خود انتخاب كرد و پس از رسيدن به مكه تا زماني كه مي توانست از آن موقعيت به سود نهضت مقدس خويش بهره برداري كند در آنجا ماند و درست زماني مجبور به ترك مكه شد كه ماندن در مكه رابه زيان نهضت خويش دانست.