بازگشت

حسين و آيه تطهير


ام سلمه، زن با وفاي رسول خدا (ص) نقل مي كند كه روزي فاطمه (س) غذايي براي پدر بزرگوارش آورد آن روز پيامبر در خانه من بود رسول اللّه نسبت به دخترش احترام كرد و فرمود: برو و پسر عمويم علي و فرزندانم حسن و حسين را نيز دعوت كن تا با هم غذا بخوريم پس از مدتي فاطمه و علي در حالي كه دستان حسن و حسين را در دست داشتند، بر پيامبر وارد شدند همان دم جبرئيل بر پيامبر نازل شد وآيه شريفه تطهير را نازل فرمود: انما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا (احزاب / 33) يعني: خداوند اراده كرده است تا هرگونه زشتي و پليدي را از شما اهل بيت دور گرداند و شما را پاك و پاكيزه گرداند.

حضرت رو به من [ام سلمه] كرد و فرمود: كساي خيبري را، كه عبايي بزرگ بود، بياورم علي (ع) را در طرف راست و زهرا را در طرف چپ و حسن و حسين را بر پاي مباركش نشاند و كسا را بر آنها انداخت با دست چپ، عبا را سخت بر هم پيچيد و دست راست را به طرف آسمان بلند كرد و سه بار فرمود:

اللهم هؤلاء اهل بيتي و حامتي، اللهم اذهب عنهم الرجس و طهرهم تطهيرا، انا حرب لمن حاربتم و سلم لمن سالمتم و عدو لمن عاداكم.

خداوندا! اينان اهل بيت و خاندان من هستند، [چنان كه وعده فرمودي] پليدي را از ايشان دور دار و آنان را پاك و معصوم دار، من مي جنگم با كسي كه شما [اهل بيت] با او بجنگيد، و آشتي مي كنم با كسي كه شما آشتي كنيد و دشمن كسي هستم كه با شما دشمني كند [1] .

از اين روايت، كه در منابع حديث از طرق مختلف نقل شده است و مورد اتفاق شيعه و سني است، به دست مي آيد كه امام حسين (ع) يكي از مصاديق آيه تطهير است از روايات و قراين بسيار مي توان ثابت كرد كه در زمان نزول آيه تطهير، جز همين پنج تن كس ديگري مشمول آيه تطهير نبوده است و از همين روي ايشان را «اصحاب كسا» و امام حسين (ع) را خامس اصحاب كسا، يعني پنجمين شخصيت اصحاب كسا نام نهاده اند.

احمد حنبل و ترمذي، دو تن از محدثان بزرگ اهل سنت، در كتب «مسند» و «سنن» خود نقل كرده اند كه تا شش ماه پس از نزول آيه مذكور، پيامبر اكرم (ص) هر روز هنگامي كه براي نماز صبح به مسجد مي رفتند در جلوي خانه علي و فاطمه مي ايستادند و بلند مي فرمودند: الصلوة يا اهل بيت محمد، انما يريد اللّه ليذهب عنكم الرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا.


پاورقي

[1] اسد الغابه، ج 7، ص 222 و المعجم الکبير، ج 23، ص 396 و المستدرک، حاکم نيشابوري، ج 3، ص 146 و نيز ر ک: تفسير درالمنثورو تفسير ابن کثير، ذيل آيه تطهير.