وي در نگارش تاريخ، نوآوري خاصي داشت و تاريخنگاري به صورت روايي و وقايع نگاري از هم گسيخته بر حسب سال را به شيوه جديدي در آورد؛ بدين صورت كه حوادث را با نظم و هماهنگي و انسجام كاملي تحت عنوان موضوع مشخص با رعايت ترتيب وقوع به نگارش در آورد. وي گاهي روايات را با ذكر سلسله سند آورده و متن و سند حديث را نيز با ديدي انتقادي بررسي مي كند [1] . روش او در ثبت زندگاني پيامبر اكرم (ص) به شيوه سال نگاري است. مسعودي تحقيقات تاريخي را با جغرافيا در آميخت [2] و در تاريخنگاري به تاريخ فرهنگ و تمدن، مردم شناسي و شناخت روحيات ملل و آداب و رسوم، توجه خاصي نشان مي دهد. وي اطلاعاتي در زمينه دين شناسي و تاريخ اديان نيز به دست مي دهد [3] و با همراه كردن امثال و سخنان حكيمانه و پندآموز، تأملات سياسي و اخلاقي را مطرح كرده و اطلاعاتي در باب گياه شناسي، جانورشناسي، زمين شناسي [4] ، باستان شناسي و توصيف آثار باستاني [5] به دست مي دهد.