قيام امام حسين (ع) از ديد مكتب تاريخنگاري اسلامي ايران موضوع مهمي است كه پرداختن بدان پژوهشهاي گسترده تري را مي طلبد. از آنجا كه اين حادثه مهم در تاريخ تشيع، همواره از سوي دشمنان آگاه و دوستان جاهل، خواسته و ناخواسته با اغراض گوناگون سياسي، مذهبي و... در معرض تندباد تحريف واقع گرديده و هاله هايي از تحريف رخسار اين قيام الهي و نجاتبخش را احاطه كرده، رسالت هر محقق دردمند شيعي را صد چندان نموده است. تلاش ما در اين پژوهش فشرده، گامي هر چند ناچيز براي رسيدن به اين آرمان الهي است. بدون شك جامعه اسلامي معاصر امام حسين (ع) در آستانه سقوط عظيمي قرار گرفته بود زيرا قرآن و دستورات الهي آن، سنت نبوي و سيره علوي به فراموشي سپرده شده بود و در آن وضعيت دشوار اقدامي جدي براي اصلاح اوضاع نابسامان امت اسلامي جز از سوي نواده پيامبر (ص) يعني امام حسين (ع)، از كس ديگري انتظار نمي رفت.

سعي ما در اين تحقيق همچنان كه از موضوعش هويداست، بررسي مواردي از تحريفات نهضت حسيني در مكتب تاريخنگاري اسلامي ايران تا پايان قرن چهارم هجري است؛ لذا براي آشنايي بيشتر با سبك تاريخنگاري منابع مذكور به ويژگيهاي كلي مكتب تاريخنگاري اسلامي ايران در هر كدام از اين مآخذ اشاره نموده و با داده هاي منابع همعصرشان مقايسه كرده ايم و متذكر مي شويم. گر چه اطلاعات اين آثار به نوبه خود در معرفي نهضت حسيني سهم بسزايي دارند ولي پاره اي تناقضات قابل تأمل در آنها يافت مي شود كه نقد و ارزيابي آنها ما در راستاي تحليلي حقيقي از نهضت امام حسين (ع) ياري مي نمايند.