امر اول: در بيان موازات كه از اخبار مستفاد مي شود، پس مي گوئيم: از جانب خداوند بشارت به ولادت يحيي رسيد و همچنين به ولادت حسين (عليه السلام) پس بشارت اول آن است كه مي فرمايد: (يا زكريا انا نبشرك بغلام اسمه يحيي) يعني: اي زكريا بشارت مي دهم ترا به پسري كه اسمش يحيي است. [1] .

و بشارت دوم آن است كه ملائكه به پيغمبر (صلي الله عليه و آله) گفتند: خداوند ترا بشارت مي دهد به مولودي كه از فاطمه (عليه السلام) متولد مي شود و لكن بشارت به يحيي سبب فرح زكريا شد و بشارت به حسين (عليه السلام) موجب حزن گرديد، زيرا كه مادرش حامله گرديد و به او از روي كراهت و وضع نمود او را از روي كراهت چنانكه در حديث است كه مراد حضرت فاطمه (عليهاالسلام) است. [2] .

يحيي (عليه السلام) هر دو شش ماهه متولد شدند [3] و هر دو را خداوند بلاواسطه اسم گذاشت. [4] . و هر دو از پستان شير نخوردند، بلكه يحيي از آسمان شير خورد [5] ، و حسين (عليه السلام) از عرش عظيم يعني زبان پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خدا شير خورد [6] و هر دو پيشاني ايشان مي درخشيد. [7] . و هر دو در طول عمر فرحناك نشدند، اگر احيانا فرحي از براي ايشان مي شد به زودي منقلب به حزن مي گرديد [8] . و قاتل ايشان ولدالزنا بود، و در خبر است كه در نار منزلي است كه احدي مستحق آن نيست مگر قاتل حسين (عليه السلام) و يحيي (عليه السلام). و يحيي و حسين (عليهماالسلام) آسمان برايشان خون گريست،و بر هر دو


زمين خون گريست [9] ، سر هر دو تكلم نمود بعد از قتل، سر يحيي به پادشاه گفت: از خدا بترس [10] ، و سر حسين ( عليه السلام) مكرر قرآن مي خواند و لاحول گفت. يحيي را به طريق صبر كشتند و حسين (عليه السلام) با اينكه در ميدان جنگ شهيد شد باز به طريق صبر كشته شد ، چنانكه حضرت سجاد (عليه السلام) فرمود. [11] .