و اما زناني كه با اين بيت الله حقيقي حج نمودند، پس يكي مادر وهب بود، كه از نصرانيت تازه به اسلام داخل شده بود، احرام بست از براي حج اين بيت معظم، و وقوف نمود به مشعر شعور، و دانست كه ياري حسين (عليه السلام) و امر به ياريش واجب است، و اين كه بيت الله است، كه بايد هدي به سوي او آورند، پس هديه ي خود را تقديم نمود، يعني آمد نزد فرزندش وهب، و گفت: اي پسر برخيز ياري نما فرزند رسول خدا را، عرض كرد: چنين خواهم كرد اي مادر، و كوتاهي نمي كنم، پس به سوي جهاد رفت، و رجز خواند، و هفده نفر سوار و دوازده نفر پياده را به قتل آورد، پس برگشت به نزد مادر و زوجه اش، و گفت: اي مادر از من راضي شدي؟ گفت: نه مگر اينكه كشته شوي پيش


روي فرزند رسول (صلي الله عليه و آله) خدا، تا اينكه شفيع تو در روز قيامت شود، پس برگرد اي پسر به سوي قتال، و بعد از كشته شدن هديه اش، رمي جمرات نمود به سوي اعداء، كه احدي چنين رمي نكرده است. [1] .

ديگر زوجه ي وهب بود، كه او در اول، اين بيت معظم را نمي شناخت و احرام از براي آن نبسته بود، بلكه شوهرش را منع نمود، و گفت: مرا به مرگ خود مبتلا مكن و مادرش گفت:زنهار، گوش به حرف اين زن مكن، و لكن بعد حالتي مشاهده نمود در آن جناب، كه احرام بست، و ندا داد شوهرش را كه جهاد كن در پيش روي پاكان، و طواف نمود در بيت الله، هروله نمود به سوي ميدان، تا اينكه غلام شمر لعين او را به قتل آورد، و در مني بيتوته نمود سه شب، ولي معلوم نيست كه سر او را از بدن جدا نمودند، و با خود بردند يا نه [2] .

و ديگر زني بود كه شوهرش در آن روز كشته شده بود، پس پسرش را به ميدان فرستاد، حضرت فرمود: اين پسر، پدرش در معركه كشته شده، او را برگردانيد، شايد مادرش كراهت داشته باشد، پس آن پسر عرض كرد: اي آقا مادرم مرا امر نمود، و گفت برخيز اي پسر پيش روي فرزند رسول خدا جنگ كن، پس آن به عنوان هدي و قرباني تقديم نمود، پس چون كشته شد، سرش را جدا كردند، به نزد

مادرش انداختند، آنرا گرفت، و بوسيد، پس به سوي ايشان انداخت. [3] .

و ديگر آن زني بود كه حقيقت حج حسيني از او محقق شد، به نحوي كه از احدي محقق نشد، و نمي شود، آن مكرمه زينب خاتون بود، و شرح كيفيت آن حج، و مناسك آن و احرامش را مقام ديگر بايد.