سي و يكم: مكه سخن گفت، و تفاخر نمود به كرامتهاي خدا، و گفت: كيست مانند


من، و حال اينكه خانه ي خدا بر روي من بنا شده، و مردم از اطراف به جانب من مي آيند، و از براي كربلا برتري است بر او، چنانكه مروي است كه چون مكه تفاخر نمود، وحي شد به سوي آن، كه به جاي خود باش، نيست فضل خانه كه سبب فضل تواست، در جنب فضل كربلا، مگر به مانند سوزني كه در دريا فروبرند، پس چه قدر آب از دريا برمي دارد، و اگر خاك كربلا نبود ترا فضيلت نمي دادم، و اگر آن شخص كه در آنجا مدفون است نبود، ترا و خانه را خلق نمي كردم، پس به جاي خود باش، و تواضع و خشوع نما و تكبر مكن بر كربلا، و الا ترا به جهنم خواهم انداخت. [1] .

باز مي گوئيم كه: كربلا نيز تكلم نمود، و مفاخره كرد در اين نشأة، و خداوند بر آن رد نكرد، و يك مفاخرت در بهشت خواهد كرد، اما مفاخرتش در اين عالم، پس وقتي بود كه خطاب رسيد سخن گو، و فضايل خودرا ذكر كن، پس گفت: منم زمين خدا كه مبارك و پاكيزه هستم، در خاك و آبم شفا است، و فخر نمي كنم، بلكه خاضع و ذليل هستم از براي خداوندي كه مرا چنين قرار داده، و فخر نمي كنم بر زمينهاي ديگر، بلكه اين كلام را من باب شكر الهي ادا نمودم، پس خداوند او را گرامي داشت به حسين (عليه السلام) و اصحابش، به سبب تواضع و شكرش، پس فرمود: حضرت صادق (عليه السلام) كه هر كس تواضع كند از براي خداوند تعالي، بلندش نمايد، و هر كس بلندي كند، پستش سازد. [2] .

و اما مفاخره اش در بهشت، پس در وقتي است كه آن را بهترين روضه هاي بهشت و اعلي درجات آن قرار دهند، ندا كند كه منم زمين خدا كه پاكيزه وپاك و مبارك بودم كه در برداشتم سيد شهداء و سيد جوانان بهشت را. [3] .

سي و دوم: خانه، بيت عقيق است، يعني سالم شد از طوفان، يا طواف به آن شده است از قديم الأيام، و حسين (عليه السلام) نيز بيت العقيق است، كه حائرش از طوفان سالم


شد، و از جريان آب سالم [4] ، و احترامش از قديم الأيام پيش از خلق آسمان و زمين بود، و از آتش آزاد است، و سبب آزادي از آن است.

سي و سوم: در كعبه حطيم است، كه سبب محو ذنوب عباد است، و به سبب حسين (عليه السلام) همه ي گناهان گذشته و آينده آمرزيده مي شود و پاك مي شود مانند روزي كه از مادر متولد شده. [5] .

سي و چهارم: در كعبه مستجار است، كه پناه به آن مي برند از عذاب، و حسين (عليه السلام) از روز تولدش مستجار بود از براي ملائكه، و از براي خلائق تا روز قيامت.

سي و پنجم: حجر اسمعيل ذبيح متصل است به كعبه، و در آن است قبر اسمعيل، و دخترانش، و در مابين ركن و مقام قبر هفتاد پيغمبر است، كه همه از گرسنگي مرده اند، چنانكه در اخبار مأثور است [6] ، و حسين (عليه السلام) قبر علي بن الحسين (عليه السلام) متصل است به او، و قبر هفتاد و دو صديق در پائين پاي او است، كه همه تشنه كشته شدند، و در يك حفره مدفون گشتند، و حائز به ايشان محيط است [7] ، و در آن جا دويست نبي و دويست وصي مدفونند، چنان كه در روايات صحيحه است. [8] .