بيست و هشتم: نظر نمودن به كعبه از براي كساني كه عارف به حق ائمه ي هدي باشند سبب مغفرت است، و موجب كفايت هموم دنيا و آخرت است [1] و همچنين نظر به سوي حسين (عليه السلام) از اعظم عبادات بوده، و پيغمبر (صلي الله عليه و آله) عمدا نظر به سوي او مي نمود، و گاهي كه گرسنه مي گرديد مي فرمود: بروم نظر به حسن (عليه السلام) و حسين (عليه السلام) كنم تا گرسنگي من زايل شود. [2] .

و حضرت امير (عليه السلام) هم عمدا نظر به آن جناب مي كرد، و لكن مجرد نظر به او


سبب غلبه حزن و گريه ي ايشان بود. [3] .

و نظر به سوي قبر آن جناب عبادت است، و اثرش نيز غلبه رقت و حزن است بر ناظر، خصوصا اگر نظر نمايد به قبر فرزندش علي، كه نزد پاهاي پدر مدفون است، البته محزون خواهد شد، چنانكه همه ي اينها مروي است. [4] .

بيست و نهم: در حج وارد است كه هر درهم كه در راه آن صرف كنند، بهزار درهم محسوب مي شود، و ابن سنان از حضرت صادق سؤال نمود كه درهمي كه در راه حج صرف مي شود بهزار درهم است، پس درهمي كه در راه زيارت پدرت حسين (عليه السلام) صرف شود چه قدر است؟ فرمود: حساب مي شود هر درهم بهزار هزار درهم، تا ده مرتبه هزار مكرر كرد، و رفع مي شود از براي او درجات به همين عدد، و رضاي الهي از همه براي او بهتر است. [5] .

سي ام: خداوند مكه را خلق نمود، و آنرا حرم خود قرار داد پيش از دحوالارض، و لكن در روايت است از علي بن الحسين (عليه السلام) كه خداوند قرار داد زمين كربلا را حرم امن و مبارك، پيش از آنكه كعبه را خلق كند، و آنرا حرم قرار دهد بيست و چهار هزار سال، و چون زلزال روز قيامت شود، برداشته شود اين زمين با تربت نوراني صافي، و گذاشته شود در بهترين مواضع بهشت، كه ساكن آن نشوند مگر نبيين و مرسلين، يا فرمود: مگر انبياء اولواالعزم، و آن زمين نور مي دهد در ميان رياض بهشت، مانند ستاره ي روشن در ميان ستاره ها كه نور آن ديده را خيره مي كند، و آن زمين ندا مي كند: منم آن زمين مقدس پاكيزه، كه در برداشتم سيدشهدا، و سيد جوانان بهشت را. [6] .