و از كعب الاحبار مروي است كه هيچ پيغمبري نبوده است مگر اينكه زيارت كرده است زمين كربلا را، و گفته است كه: در تو مدفون خواهد شد ماه برج امامت و تفصيل آن را محل عليحده است. [1] .

بيستم: خداوند زينت داده است كعبه را به حجرالاسود كه ياقوتي بوده است كه از بهشت نزول كرده، و از شير سفيدتر بوده، از اثر مس كفار و فساق سياه شد، و حسين (عليه السلام) زينت بهشت است، بلكه زينت عرش است، چنانكه در حديث است از جناب پيغمبر (صلي الله عليه و آله)كه بهشت سؤال نمود از خداوند كه او را زينت دهد، پس وحي رسيد كه زينت دادم اركان تو را به حسن (عليه السلام) و حسين (عليه السلام)، پس بهشت از خوشحالي به خود باليد مانند عروس، و بسيار مسرور شد. [2] .

و در خبر ديگر است كه چون روز قيامت شود، عرش خدا را با تمام زينتها زينت كنند، پس بياورند دو منبر، كه بلندي هر يك صد ميل باشد، و بگذارند در يمين و يسار عرش، و حسن (عليه السلام) و حسين (عليه السلام) بر آن منبرها برآيند، و خداوند عرش خود


را به ايشان زينت دهد مانند گوشواره كه در گوش زنان موجب زينت ايشان باشد. [3] .

و از جمله فضائل حجرالاسود آن است، كه ميثاق خلائق به او سپرده شده زيرا كه او، اول ملكي بود كه اقرار نمود به آنچه خداوند از خلائق ميثاق آن را گرفت، و محبت او به محمد (صلي الله عليه و آله) و آل او، از همه كس بيشتر بود، پس خداوند او را جوهري كرد، و به سوي آدم فرستاد، و مونس آدم بود، و چون آدم به مكه آمد، آن جوهر را بر گردن خود گرفته بود. و مخفي نيست بر كسي كه آن ميثاق كه شرافت حجرالاسود به آن است اقرار به خدا و پيغمبر (صلي الله عليه و آله) و علي (عليه السلام) و حسن (عليه السلام) و حسين (عليه السلام) و ائمه بوده است، پس شرافت به سبب حسين (عليه السلام) است. [4] .

بيست و يكم: از براي طواف كعبه لازم است نماز كردن در نزد مقام ابراهيم بجهت احترام خانه ي خدا، و حبيب خدا دو ركعت نماز شكر نمود در وقتي كه حسين (عليه السلام) متولد گرديد، و آن نافله ي مغرب مقرر شد، و همچنين در وقت تولد امام حسن (عليه السلام) و اين سنت جاري شد تا روز قيامت [5] پس هر كس نافله ي مغرب مي گذارد كأنه من باب شكر وجود ايشان و احترام ايشان است.

و در روايت ديگر است به سند معتبر از حضرت باقر (عليه السلام) كه در شب معراج نمازهاي يوميه ده ركعت مقرر گرديد، كه هر نمازي دو ركعت بود، و چون حسنين متولد شدند، حضرت رسول (عليه السلام) هفت ركعت من باب شكر اضافه نمود، پس خداوند هم امضاء كرد، و نماز هفده ركعت شد. [6] .

بيست و دوم: كعبه نور مي داد به مانند آفتاب و ماه، تا زماني كه قابيل هابيل را كشت، پس كعبه به اين حالت شد كه هست، چنانكه در روايت حضرت صادق است. [7] .


و در روايت ديگر در موضع كعبه ياقوت سرخي بود كه نور آن مي تابيد تا حدود حرم. [8] .