دوازدهم: از براي كعبه كرامت ظاهره قرار داده، كه كبوتران از بالاي آن عبور نمي كنند، و بر ديوار آن نمي نشينند.

مترجم گويد: حقير هنگامي كه مشرف شدم به حج بيت الله، چند روز مواظب اين مطلب بودم، و در مطاف نشسته نظر به كبوتران داشتم، مي ديدم در حالت شدت طيران، چون به محاذي ديوار بيت مي رسيدند، منحرف مي شدند، و بطرف ديگر مي رفتند، و از بالاي خانه عبور نمي كردند، ولي اين حكم مخصوص كبوتران است، نه مطلق طيور، چنانكه مؤلف فرموده - انتهي.

و از براي حسين (عليه السلام) نيز كرامت ظاهره بود كه آب به قبرش بستند، قبر بلند


مي شد، و آب به آن احاطه نمي كرد، و گاوها به طرف قبر مطهر نمي رفتند در وقتي كه متوكل مدت بيست سال امر نمود به حرث آن قبر شريف، و محو آثارش، حتي اينكه حكم كرد نبش نمودند آن قبر منور را، پس ديدند جسد شريف را كأنه در آن ساعت دفن شده، پس آن را به حال خود گذاشتند، و آب بر آن بستند، پيش نرفت، و گاوها را به سوي او حركت دادند پيش نمي رفتند، و مي ديدند جماعتي را كه تير به سوي ايشان مي اندازند، و اگر اينها تيري به سمت آن جماعت مي انداختند، تير برمي گشت، و به صاحبش مي خورد. [1] .