سوره ي اسري، از براي حسين (عليه السلام) معراج مخصوصي بود در كربلا، از آثار او است اينكه كربلا معراج ملائكه شده است [1] ، و پيغمبر (صلي الله عليه و آله) در شب معراج به اين زمين مرور نمود، چنانكه در خبر است. [2] .

سوره ي كهف، سر حضرت زماني كه بر نيزه بود از اين سوره آياتي تلاوت نمود، چنانكه زيد بن ارقم شنيد در كوفه اين آيه را: «ام حسبت أن اصحاب الكهف و الرقيم كانوا من آياتنا عجبا): [آيا گمان كردي كه اصحاب كهف و رقيم از نشانه هاي شگفت ما بودند.] و جماعتي در شام شنيدند اين آيه را: (انهم فتية آمنوا بربهم و زدناهم


هدي): [آنها جواناني بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم]. و از براي اينها حكمت هايي است كه ايشان به آن ابصرند. [3] .

سوره ي مريم، در حديث زكريا است كه (كهيعص) اشاره است به كربلا، و هلاك عترت از ظلم يزيد در حالت عطش با صبر [4] ، و در حديث ديگر است كه مراد از «مكانا قصيا» در قضيه ي ولادت مريم زمين كربلا است، كه حضرت مريم از دمشق بطي الارض در آن جا آمده وضع حملي نمود، و همان شب مراجعت كرد. [5] .

سوره ي طه، در اين سوره مناسباتي هست با آن جناب، موسي از طور نار ديد، و به اهلش گفت صبر كنيد تا از براي شما جذوه بياورم كه گرم شويد، و حسين (عليه السلام) از كربلا نور ديد، و به اهلش فرمود: با من بيائيد كه خداوند خواسته است شما را اسير ببيند. [6] .

و در سوره هاي بعد از طه ايضا اين مناسبات مخصوصه هست، چنانكه بعضي از آيات سوره قصص را در وقت خروج از مدينه تلاوت نمود، و بعضي آيات را وقت دخول مكه [7] ، و بعض آيات از سوره ي مؤمن را در وقت مبادرت تلاوت فرمود. [8] .