آيه ي هشتم: (و فديناه بذبح عظيم): [1] در خبر است كه مراد به ذبح عظيم حسين (عليه السلام) است. [2] .

و وارد نيايد اينكه مفدي بايد اعظم از فدا باشد، زيرا كه باء سببيه است نه تفديه، و معني آن است كه: ما فدا نموديم او را به آنچه فدا نموديم به سبب ذبح عظيمي كه مقدر بوده در صلب او، يا اينكه مراد اين باشد كه مبدل شد فدا شدن او در راه خدا به فدائي بزرگتر از او، و اين مرتبه ي عظمي كه فداي راه خدا شدن باشد از براي حسين (عليه السلام) حاصل شد.