جهت چهارم: اينكه سبب خلاص ديگران هم مي شود، چنانكه سيف تمار از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده كه شفاعت زائر قبول مي شود در حق صد نفر كه همه مستحق جهنم شده باشند [1] ، و در اخبار ديگر است كه به ايشان مي گويند: هر كس را بخواهيد دست او را بگيريد و داخل بهشت نمائيد. [2] .

جهت پنجم: هر عملي منقطع مي شود هر چند ثوابش بماند، مگر زيارت حسين (عليه السلام) كه خودش منقطع نخواهد شد تا روز قيامت، چنانكه صفوان از حضرت صادق (عليه السلام) روايت كرده است كه چون شخص به زيارت حسين (عليه السلام) بيرون رود، هفتاد هزار ملك از اطرافش به مشايعت آيند و همراه او باشند، پس چون زيارت نمود آنسرور را، منادي ندا كند كه آمرزيده شدي پس عملت را از سر گير، و چون


مراجعت نمايد مشايعت كنند او را تا منزل، پس او را وداع كنند، و بعد هميشه به زيارت او آيند، تا وفات كند، آنگاه هر روز به زيارت حسين (عليه السلام) روند، ثوابش از براي آنشخص باشد. [3] .