مجلس يازدهم: مجلس چهارم است از براي ابراهيم در وقتي كه به كربلا عبور نمود پس اسبش به سر درآمد و از اسب افتاد و سرش شكست، پس عرض كرد: خدايا چه امر


از من صادر شد؟ پس اسبش به سخن درآمد و گفت: يا خليل الله خجالت من از تو بزرگ است بدانكه در اين زمين كشته مي شود سبط خاتم انبياء، و از اين جهت خون تو جاري شد در آن تا موافق شود با آن جناب. [1] .

مؤلف گويد: شايد محل سقوط ابراهيم همان محل سقوط حسين (عليه السلام) بود اما ببين فرق ميان دو سقوط چه قدر است.

مترجم گويد: ابراهيم با بدن صحيح و سالم بر زمين افتاد و سرش زخم شد و برخواست و دوباره سوار شد و به سوي مقصد خود رفت، امام حسين (عليه السلام) با لب تشنه و شكم گرسنه و بدن مجروح و پاره پاره در ميان دشمنان بر زمين افتاد، و در آن حال دشمنان بر او احاطه نمودند هر يك به زخم سنان و شمشير و تير او را اذيت نمودند عاقبت به زحمت تمام شهيدش كردند و سرش را بر نيزه نموده به شهرها بردند و بدنش را در ميان خاك و خون بي غسل و و كفن گذاشتند «والهفاه عليك يابن رسول الله» انتهي.