چونكه آن جناب را از آب مباح منع كردند، خداوند به او عطا نمود چهار نوع آب:

يكي: حوض كوثر را حق او قرار داد و اصحاب او را پيش از خروج روحشان از آن سيراب نمود، چنانكه علي اكبر وقتي كه بر زمين افتاد فرياد كرد كه اي پدر اين جد من است كه مرا سيراب نمود به جامي كه هرگز بعد از آن تشنه نخواهم شد. [1] و حق گريه كنندگان او مسمع است، و اين فايده در بسياري از اعمال حسنه مروي است، لكن خصوصيت حسين (عليه السلام) آن است كه كوثر فرحناك مي شود به اينكه گريه كننده گان از آن


بنوشند. [2] .

دوم: آب حيوان است در بهشت، كه با اشك گريه كننده گان او ممزوج مي شود پس در خوبي طعمش مي افزايد. [3] .

سوم: اشك چشم است كه خداوند حق او قرار داده، اين است كه او را صريع الدمع و قتيل العبرة گويند، و آنرا اثر اسم شريفش قرار داده، بلكه اثر هر چه منسوب است به او، و اثر ذكر مصيبتش و اثر نظر به قبرش، و اثر بوئيدن تربتش. [4] .

چهارم: هر آب سرد خوشگواري است كه دوستان بنوشند، پس حق آن جناب در آن هست كه بايد او را ياد كنند و برقاتلين او لعنت فرستند، چنانكه فرمود: «شيعتي ما ان شربتم عذب ماء فاذكروني»: [اي شيعيان من! هر گاه آب گوارائي نوشيديد مرا ياد كنيد]، و حضرت صادق (عليه السلام) فرمود كه: «من هرگز نياشاميدم آب سردي مگر اينكه ياد كردم حسين (عليه السلام) را» [5] و حكمت در اينكه حقوق آن جناب از جهت آب چهار نوع است شايد دو وجه باشد: