[باب الاطعام] اطعام نمودن در وقت تنگي به يتيم و مسكين از افضل اعمال است،


و موجب خلاص از عقبه دشوار، و آنجناب از اين عمل متمكن نشد در روز عاشورا، با اينكه روزي بود كه بر ايشان از هر جهت تنگ بود، زيرا كه طعام بالمره در نزد ايشان مفقود بود، از اين جهت حضرت سجاد (عليه السلام) مي فرمود كه فرزند رسول خدا شهيد گرديد گرسنه و تشنه. [1] .

ولي چون گرسنگي و تشنگي را شدت زياده بود مكرر ذكر شده، و آن حضرت طلب آب نمود و طلب طعام نكرد، چون در آن ذلتي است كه اصحاب غيرت، از آن امتناع دارند، بلكه اگر كسي بدون سؤال هم ميداد نميگرفتند، و از اين جهت است كه چون اهل كوفه خرما و گردو به اطفال اسير مي دادند، ام كلثوم صيحه اي زد بر ايشان كه صدقه بر ما حرامست، و مي گرفتند از دهان اطفال و مي انداختند [2] ، زيرا كه اطعام در اين حال صدقه اي است كه مشتمل است بر اهانت و ذلت و قبول از براي ايشان حرام بوده هر چند به عنوان زكات نباشد.