بازگشت

مجالس عزاداري حسين چهارده صفت دارد


و چنين مجلسي داراست صفات مشاهد شريفه را، و آن چهارده صفت است:

اول: آنكه مصلاي خداوند است، يعني «محل صلوات اوست بر اهلش»

دوم: آنكه ملائكه در آنجا حاضر مي شوند.

سوم: آنكه شخص به دعاي پيغمبر خدا و ائمه ي هدي فائز شود.

چهارم: آنكه منظور نظر بهجت اثر جناب سيدالشهداء گردد.

پنجم: آنكه آنحضرت با ايشان مخاطبه ومكالمه نمايد.

ششم: چنين مجلسي محبوب جناب صادق (عليه السلام) است.

هفتم: مانند عرفات است.

هشتم: مانند مشعرالحرام است.

نهم: مانند حطيم است.

دهم: مطاف بيت الله است.

يازدهم: قبه ي حسين است.

دوازدهم: خاموش كننده ي آتشها است.

سيزدهم: منبع آب حيات است.

چهاردهم: تالي مجالسي مي شود كه ابتداي آن خلقت و آخر آن حشر است، و تفصيل اين مطالب (انشاء الله) بيايد.

و چون اين امر را تصور نمائي، پس چگونه گمان مي كني كه نااميد شوي، از اين همه مشاهد، با اين حالات شريفه، و عبادات لطيفه، و اجتماع صفات و تواتر بركات؟ پس


اگر موانع مانع باشد به آن، قليل اثري خواهد ماند، و همان مرا كافي است:



قليل منك يكفيني و لكن

قليلك لا يقال له قليل



[ترجمه: كمترين عنايت تو مرا بس است، ولي كمترين عنايت ترا نتوان «كم» نام نهاد.]

و چون اين مطلب مرا يقين گرديد، مخاطبه با نفس را كوتاه نمودم، و به اميدواري بسيار، دست توسل به دامان حسين (عليه السلام) زدم، و به جهت استحكام آن شروع در تأليف اين كتاب نمودم، كه مشتمل است بر بيان خصائص آنجناب، كه به آن خصائص، ممتاز است از تمام مخلوقات، حتي از انبياء و ائمه ي (عليهم السلام)، و ناميدم آنرا خصائص الحسين (عليه السلام) و مزايا المظلوم، اميد از فضل پروردگار آنكه، آنرا ذخيره ي قبر و نشور، و مايه ي امن و سرور، و اسباب بقاي ذكر موفور قرار دهد، و ما توفيقي الا بالله، عليه توكلت و اليه انيب.