ديگر آنكه از مؤثرات كليه، هرگاه مانع بر تأثير آنهارسد، غالبا از منع تمام تأثير نمي كند، بلكه جزئي اثر آن باقي خواهد ماند، پس هرگاه اعمال سيئه من مانع از تأثير تام وسائل حسنيه شود، لامحاله جزئي اثر خواهد ماند، و من به آن قناعت مي كنم، مثلا در شأن زائرين آنجناب وارد است كه شفاعت ايشان را قبول مي كنند در حق ده نفر، يا


صد نفر [1] ، يا ميگويند هركس را بخواهي دستش را بگير و داخل بهشت نما [2] ، و من چون مي بينم خود را كه درهاي جهنم به روي من باز است، بلكه الآن بر من محيط است با غلها و زنجيرها، بلكه علائم خلود را بر خود مشاهده مي نمايم. پس طمع ندارم كه از جمله شفيعان محشر باشم، بلكه قانعم باينكه يكي دستم را بگيرد و از شدائد قيامت نجات دهد. يا اينكه بعد از مدتي از جهنم خلاص نمايد، كه مخلد نمانم.

و ايضا وارد است كمه زوار آن جناب، در عرش با خداوند مكالمه مي نمايند [3] و من چون لايق اين مقام نيستم، قانعم كه يك ملك از ملائكه ي رحمت با من سخن گويد، و ايضا وارد است كه زائر آن جناب سقايت كوثر نمايد. [4] .

و من چون شايسته ي آن نيستم بلكه در معرض آنم كه در جهنم با اهل بهشت بگويم، قدري آب بمن بدهيد [5] ، پس ممنونم كه يكي از ساقيان كوثر مرا آب دهد.

و ايضا وارد است كه، زائر حضرت با جناب پيغمبر هم سفره خواهد شد در بهشت [6] .

و چون شايسته ي اين مقام نيستم، قانعم كه از خوردن زقوم خلاص شوم، ولابد از آثار اين مؤثرات عظيم، اين مقدار باقي خواهد ماند (انشاءالله)

ديگر آنكه ممكن است وسائل آن جناب در يك زمان به جهت شخص جمع شود، از درجه ي ادني كه «تباكي» است، تا درجه ي اعلي كه شهادت پيش روي آنجناب است، و به حصول آنها به جهت شخص، حصول جميع عبادات شود در زمان واحد، مثلا هر گاه مجلسي منعقد شود و ذكر شود در آن مصائب آن سرور، و حاصل شود به جهت شخص، ابكاء، و بكاء، و تباكي، و حزن، و هم و رقت، و توجه قلب، به سوي آن حضرت، به صلوات و سلام با اشعار قلب، به جلالت و بزگواري او، و معرفت به حق او، و تصور حالات، و عروض گريه و جزع به جهت آن، و آرزو كردن ياري او، و شهادت در


ركاب آنجناب، البته فائز شود به ثواب جميع وسايل و عبادت كرده است خدا را، به جميع عبادات حتي شهادت در پيش روي آن سرور، چنانكه خواهد آمد اخباري كه دلالت بر آن دارد. [7] .