در مجلس يزيد مردي شامي به فاطمه بنت الحسين (ع) [1] نگاه كرد. سپس به يزيد رو كرد و گفت: اي اميرمؤمنان اين كنيزك را به من ببخش! فاطمه به عمّه اش زينب پناه برد و گفت: عمّه جان يتيمي مرا بس نبود كه حال بايد به كنيزي هم بروم؟! حضرت زينب فرمود: نه، اعتنايي به اين فاسق مكن. مرد شامي گفت: اين كنيزك كيست؟ يزيد گفت: اين فاطمه دختر حسين (ع) است و آن زن عمه اش زينب دختر اميرالمؤمنين (ع) است. مرد شامي گفت: منظورت حسين پسر فاطمه و علي بن ابي طالب (ع)؟! يزيد گفت: آري، آن مرد خشمگين گرديد و گفت: اي يزيد خدا تو را لعنت كند، خاندان پيامبرت را كشتي، فرزندانش را اسير مي كني؟ سوگند به خدا من فكر كردم اينها اسيران روم هستند! يزيد گفت: به خدا تو را نيز به آنها ملحق خواهم كرد، دستور داد تا گردنش را بزنند. [2] .