امام سجاد (ع) و اهل بيت سيّدالشهدا (ع)، پس از گذراندن مصائب و مشكلات فراوان در شام به سوي مدينه حركت كرده و وارد عراق شدند. از راهنماي قافله خواستند كه آنها را از كربلا عبور دهد. هنگامي كه به آن سرزمين بد خاطره رسيدند، با جابربن عبداللّه انصاري و جمعي از بني هاشم و عدّه اي از مردان خاندان رسالت كه به زيارت امام حسين (ع) آمده بودند روبرو شدند. [1] امام سجاد (ع) به جابر فرمود:

«يا جابرُ هيهُنا و اللّه قُتِلَتْ رجالُنا و ذُبحَتْ اطفالنا و سُبيت نسائُنا و حُرِّقَتْ خيامنا.» [2] .

اي جابر! سوگند به خدا در همين جا مردان ما را كشتند، و نوجوانان ما را سر بريدند. زنان ما را به اسارت بردند و خيمه ها را به آتش كشيدند.

همگي آنچنان عزاداري كردند كه جگرها را آتش مي زد و قلب را جريحه دار مي كرد. جمعي از زنان شيعه ي عرب كه در اطراف كربلا ساكن بودند نيز در سوگواري حضور يافتند. [3] .

پس از سه روز عزاداري و تجديد پيمان با شهيدان كربلا امام سجاد (ع) به اهل بيت (ع) فرمود: وسائل سفر را برداريد و از كربلا به سوي مدينه حركت كنيد. [4] .