سومين امري كه مسلمانان بايد به آن عمل كنند تا از مشكلات فعلي رهايي يافته و به سعادت برسند، اين است كه آزادي اسلامي به سرزمينهاي مسلمانان بازگردد، چنانكه خداوند متعال مي فرمايد:

(وَ يَضَع ُ عَنْهُم ْ اصْرَهُم ْ وَ الاغْلاَل َ الَّتِي كَانَت ْ عَلَيْهِم ْ) [1] .

مقصود از «آزادي اسلامي » اين است كه هر مسلماني در هر كشور اسلامي تمامي آزاديها را داشته باشد به طوري كه بتواند؛ غير از محرّمات كه بسيار كم و محدود است ؛ تمام كارها را به آساني انجام دهد بدون اينكه نيازي به اخذ مجوّز يا پروانه اي داشته باشد كه ملزم به پرداخت عوارض و مالياتي گردد.

بنابراين همه مردم در پرتو قوانين صحيح اسلامي ازتمامي آزاديها برخوردارند مانند آزادي در: «تجارت بازرگاني »، «زراعت »، «صنعت »، «سفر»، «اقامت »، «عمران و سازندگي »، «كار و اشتغال »، «حيازت مباحات »، «ساخت كارگاه و كارخانه هاي كوچك و بزرگ صنعتي »، «فعاليتهاي فرهنگي »، «نشر كتاب و روزنامه و مجله »، «استفاده از رسانه هاي گروهي مانند: راديو و تلويزيون »، «اظهار نظر وانتقادهاي سازنده »، «كانديدا نمودن خود در انتخابات »،«تقليد از هر مرجع تقليد جامع الشرايط » و... بسياري از آزاديهاي ديگر كه به مراتب از آزاديهايي كه غرب ادعا مي كند بيشتر است و اگر غربيها به آزاديهاي اسلام عمل مي كردند پيشرفت بيشتري داشتند، كه ما شرح اين مطلب را در بعضي از كتابهاي خود بيان نموده ايم . [2] .

بنابراين هيچ فرد يا سازمان يا اداره اي حق ّ جلوگيري از آزاديهاي مشروع مردم را ندارد و مشروط نمودن اعمال و كارها به اخذ مجوز، پروانه ، عوارض و مانند آن صحيح نمي باشد.

در حقيقت ممانعت نمودن از اين آزاديها كه حق ّ مسلّم هرانساني است از محرّمات شرع اسلام است زيرا يكي از مهم ترين و مشهورترين قوانين فقهي و اسلامي : «اَلنَّاس ُ مُسَلَّطُون َ عَلي َ أَمْوَالِهِم ْ وَ أَنْفُسِهِم ْ» مي باشد يعني اينكه كليه انسانها بر اموال و جان خويش تسلّط دارند و از آزادي كامل برخوردارند مگر در محرّمات.