دوّمين امري كه بايد مسلمانان به آن عمل كنند تا از مشكلات فعلي رهايي يافته و عزّت از دست رفته خود را بازيابند اين است كه برادري و اخوّت اسلامي به ميان آنان بازگردد، چنانكه خداوند متعال مي فرمايد:

(انَّمَا الْمُؤْمِنُون َ اخْوَة ٌ) [1] .

امّا متأسّفانه اكنون مسلمانان نه تنها با هم برادر نيستند، بلكه يكديگر را بيگانه مي خوانند.

اگر اخوّت اسلامي در جامعه حاكم باشد هر فرد مسلمان مي تواند در هر كشور از كشورهاي اسلامي از تمامي مزايا و آزاديهاي فردي و اجتماعي دين مبين اسلام برخوردار باشد كه موارد ذيل از آن جمله است :

1) به تمام كشورهاي اسلامي سفر كند بدون آنكه نيازي به گذرنامه ، ويزا و مانند آنها داشته باشد.

2) بدون در نظر گرفتن تابعيّت اين دولت يا آن دولت ، بتواند بر طبق موازين شرع مقدّس در باب ازدواج ، به فرد مسلمان مورد نظر دختر بدهد و از خانواده مسلمان مورد نظر دختر بگيرد.

3) حق اقامت و سكونت در هر يك از كشورهاي اسلامي را كه بخواهد، داشته باشد.

4) هيچ محدوديّتي در تجارت و صنعت و كسب دلخواه او ـ به غير از درآمدهاي حرام ـ در جاي جاي كشورهاي اسلامي نداشته باشد.

5) بتواند در كشورهاي اسلامي خانه و زمين و ساير املاك دلخواه خود را خريداري كند.

6) هيچ گونه منعي در زراعت و ساختمان سازي در هرمنطقه از مناطق اسلامي براي او نباشد.

7) در انجام هرگونه فعاليت سياسي و اقتصادي واجتماعي و غيره در تمام كشورهاي اسلامي آزاد باشد اعم از تشكيل حزب ، تأسيس و راه اندازي راديو و تلويزيون ، انتشار مجله و روزنامه و حتّي تلاش و رقابت صحيح براي رسيدن به حكومت و...

به طور كلّي در همه شئون با ساير مسلمانها مساوي باشد چون مسأله زبان ، شكل ، محل ّ تولد، محل ّ سكونت و امثال آن در اسلام سبب برتري قومي بر قوم ديگر نمي شود و همه مسلمانها در حكومت اسلام از حقوق برابر برخوردارند، چنانكه در روايات و تواريخ آمده است : به مجرّد آنكه فردي به دين اسلام روي مي آورد، در همه حقوق با رهبر حكومت اسلامي برابر بود.