راوي مي گويد از حضرت صادق (عليه السلام) شنيدم:

قَبْرُ الْحُسَيْنِ... رَوْضَةٌ مِنْ رِياضِ الْجَنَّةِ، مِنْهُ مِعْراجٌ اِلَي السَّماءِ فَلَيْسَ مِنْ مَلَك مُقَرَّب وَلا نَبِيّ مُرْسَل اِلاّ وَهُوَ يَسْأَلُ اللّهَ تَعالي اَنْ يَزُورَ الْحُسَيْنَ فَفوْجٌ يَهْبِطُ وَفوْجٌ يَصْعَدُ.

قبر حسين باغي از باغ هاي بهشت است، از آنجا محل عروج به آسمان است، ملك مقرب و نبيّ مرسلي نيست مگر اين كه از خداوند زيارت حسين را مي خواهد، پس دسته اي براي زيارت فرود مي آيند، و گروهي بعد از زيارت بالا مي روند. [1] .

حضرت صادق (عليه السلام) فرمود:

رسول خدا و علي مرتضي و فاطمه زهرا و امامان (عليهم السلام) براي زائر حسين (عليه السلام)دعا مي كنند.

امام ششم (عليه السلام) به معاوية بن وهب فرمود:

... وَمَنْ يَدْعُوا لِزُوَّارِهِ فِي السَّماءِ اَكْثَرُ مِمَّنْ يَدْعُو لَهُمْ فِي الاَْرْض. [2] .

... و آنان كه براي زائران حسين در ملكوت دعا مي كنند، بيش از دعا كنندگان در زمين هستند.

حضرت صادق (عليه السلام) فرمود:

چهار هزار ملك غبار آلوده كنار قبر حسين هستند، تا قيامت بر او گريه مي كنند، سرپرست آنان فرشته ايست بنام منصور، زائري به جانب زيارت نمي رود مگر اين كه او را استقبال مي كنند؛ و وداع كننده اي با او وداع نمي كند مگر اين كه او را مشايعت كنند؛ بيمار نمي شود مگر اين كه او را عيادت مي نمايند؛ نمي ميرد مگر اين كه بر جنازه اش نماز مي خوانند و پس از مرگ او برايش استغفار مي كنند. [3] .

روايات و احاديث در رابطه با گريه بر حضرت و زيارت وجود مقدّس و مبارك او از طريق پيامبر و ائمه به اندازه ايست كه بيش از چند جلد كتاب است. روايات ذكر شده در اين نوشتار نمونه اي از آن روايات است كه از معتبرترين و پاكيزه ترين كتاب يعني كامل الزيارات نقل شد.

در خاتمه لازم است خوانندگان عزيز را به بيست و شش امتياز از قول امامان معصوم (عليهم السلام) در رابطه با اصحاب حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) كه در كتاب هاي زير به آن اشاره شده توجّه دهم.

بحار الأنوار ـ كنز كراجكي ـ زيارت ناحيه ـ لهوف ـ امالي صدوق ـ تهذيب ـ مناقب ابن شهر آشوب ـ مروج الذهب ـ رجال كشّي ـ معاني الاخبار ـ كامل الزيارات ـ شرح نهج البلاغه ابن ابي الحديد ـ تفسير ثعلبي ـ خرائج راوندي ـ علل الشرايع ـ دار السلام ـ تذكره ابن جوزي و شرح شافيه ابن فرّاس.

1 ـ آنان با همه وجود از خداوند راضي بودند و حضرت حقّ هم از آنان راضي بود.

2 ـ باوفاتر و بهتر از اصحاب تمام انبيا و ائمه بودند.

3 ـ نامشان از ازل در لوح محفوظ، بدون كم و زياد شدن ثبت بود.

4 ـ احدي در گذشته بر آنان سبقت نگرفت، و يك نفر بعد از آنان به مقام آنان نمي رسد.

5 ـ درجه آنان از همه شهداي اولين و آخرين بالاتر است.

6 ـ در اوج مقام زهد و عبادت بودند.

7 ـ در بلندي همّت و رفعت شأن، نمونه نداشتند.

8 ـ دين حقّ تا قيامت به آنان نصرت يافت.

9 ـ عاشق ترين عاشقان نسبت به حضرت حسين (عليه السلام) بودند.

10 ـ خاكي كه در آن دفن شدند خاك مقدّس و مبارك و پاك قلمداد شد.

11 ـ پيش از اتفاق افتادن حادثه كربلا، انبيا و اوليا از آن حادثه و برپا كنندگانش خبر دادند و از ياران حضرت تعبير به برادران خود نمودند.

12 ـ سادات شهدا در دنيا و آخرتند.

13 ـ شهيدان كوي حسين گويي شهيد با همه انبياي خدا هستند.

14 ـ در قيامت كنار مولايشان حضرت سيد الشهداء قرار دارند.

15 ـ از اولياء اللّه و اصفياء اللّه و اودّاء و طاهرون و ابرار و مهديّون مي باشند.

16 ـ معروف و شناخته شده در ملكوتند، چنان كه ستاره هاي آسمان معروف اهل زمينند.

17 ـ اگر رسول خدا (صلي الله عليه وآله) آنان را در زمان خود مي يافت دهانشان را مي بوسيد، و در كنار خود به عنوان بهترين انسان ها مي نشاند.

18 ـ از شدّت عشق و شوق به شهادت از اسم تير و نيزه و شمشير تو گويي غافل بودند.

19 ـ خود حضرت حقّ به وقت شهادتشان متولّي قبض روحشان بود، ملائكه آنان را به آب بهشت شستند، و به طيب بهشتي حنوط كردند و بر آنان نماز گذاردند.

20 ـ پيش از شهادت به اعجاز حسيني جايگاه خود را در بهشت ديدند.

21 ـ به محض شهادت به جنّت خاص حقّ «و ادخلي جنّتي» وارد شدند.

22 ـ به وقت شهادت از دست رسول حقّ (صلي الله عليه وآله وسلم)و اميرالمؤمنين علي (عليه السلام) آب بهشتي نوشيدند.

23 ـ قسمتي از خون شريفشان به هنگام شهادت به وسيله رسول الهي براي عرضه در قيامت ضبط شد.

24 ـ مباشر حفر قبور دفن اجساد مطهّرشان روح باعظمت رسول الهي بود.

25 ـ به توسط حضرت حسين (عليه السلام) به نعيم دائمه بشارت داده شدند.

26 ـ از شدّت شهامت و شجاعت، صدق و كرامت، درستي و فضيلت، مورد مدح دشمن قرار گرفتند.

«والفضل ما شهدت به الاعداء»