بازگشت

مسئوليت عظيم ما در برابر حادثه كربلا


دو جمعيتي كه در سرزمين كربلا گرد آمدند، يكي نماينده تمام خير، و ديگري نماينده تمام شرّ براي ما درس و عبرتند.

بر ما وظيفه و لازم و واجب است كه از ياران حضرت حسين (عليه السلام) درس ايمان و درستي و فضيلت و اخلاق بگيريم، و خود را از آنچه ياران يزيد به آن آلوده بودند حفظ كنيم.

آري، از بي ادب هم مي توان درس گرفت كه:



مرد بايد كه گيرد اندر گوش

ور نوشته است پند بر ديوار



باطل است آنچه مدّعي گويد

خفته را خفته كي كند بيدار



معروف است كه به لقمان گفتند ادب از كه آموختي؟ گفت: از بي ادبان. گفتند: چگونه؟ گفت: آنچه در آن ديدم همه شرّ و نادرستي و ضلالت بود، و اين همه براي مردم جز رنج و زحمت فراهم نمي آورد، سعي كردم آنچه در آنان است در عرصه گاه حيات خود نپذيرم و به ميدان زندگي راه ندهم.

بر ما لازم است با بكارگيري فضايل ياران حضرت حسين (عليه السلام) و تكرار و تمرين آن واقعيّات، خود را در مدار حقّ قرار دهيم، و با تداوم دادنِ تركِ آنچه در گروه يزيدي بوده خود را به روح تقوا و پرهيز از پليدي آراسته كنيم.

ما در نزديك شدن به واقعيّات، و دور شدن از رذايل نفسي گرچه همانند و هم عرض ياران حسين نخواهيم شد، ولي در طول آنان قرار خواهيم گرفت و بدون شك جزء كاروان نور محسوب خواهيم شد؛ و چه كاري در اين دنيا بهتر و بالاتر از اين كه در ايمان و اخلاق و عمل خود را به اين كاروان برسانيم.