ياران حضرت حسين (عليه السلام) اين خداوندگاران فضيلت، به رفتارشان و گفتارشان معنويّات اسلام را مجسّم مي دارند، و بسان سروشي آسماني حقايق اسلام را به جهان ما فرود مي آورند، و ما را از شكوه وحي و عظمت سروش آسماني كه در مرتبه اول مغزها را بجوش آورده و دل ها را از عظمت فرا گرفته بود، خبردار مي كنند.

كردار اينان براي هم كيشان در آماده كردن آنان براي توجّه به خداي كائنات از سروشي غيبي كمتر نيست، و انضباط اسلامي را در اين افراد خردمند آيين شناس به طور كامل مي توان ديد.

پيام اين شهيدان كوي فضيلت، و اين نيك نامان عرصه گاه كرامت، به تمام هم كيشان اين است كه: بياييد ادب نسبت به حقّ را كه در عبادات ما جلوه دارد، و ادب نسبت به پيامبر (صلي الله عليه وآله) را كه در تسليم ما نسبت به او ديده مي شود، و ادب نسبت به قرآن را كه در عمل و اخلاق ما مشاهده مي گردد، و ادب نسبت به امام و رهبر را كه در هديه كردن جانمان در راه او ملاحظه مي شود، تماشا كنيد. و شما هم در هر كجا و هر موقعيتي و هر شرايطي و هر دوره اي هستيد همانند ما به خدا و قرآن و پيامبر و امام معصوم ادب كنيد. نماز را با تمام شرايط فقهي و معنويش بپا بداريد. زكات مال بپردازيد امر بمعروف كنيد. و نهي از منكر نماييد.

اين ادب حسين و ياران او در فضاي حيات و زندگي بود، و اين همه ثمره طاعت خدا و رسول تا پايان حيات بود.

اَشْهَدُ اَنَّكَ قَدْ اَقَمْتَ الصَّلاةَ وَاتَيْتَ الزَّكاةَ وَاَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَاَطَعْتَ اللّهَ وَرَسُولَهُ حَتّي اَتاكَ الْيَقينْ [1] .

بي نماز، آلوده به كبر است؛ آن هم از نوع كبري كه ابليس را از اطاعت امر حقّ در سجده به آدم باز داشت.

خوددارِ از زكات، بخيل است؛ بخلي كه مانع انجام هر خيري از جانب انسان است، و عامل و علت عذاب انسان در قيامت.

... وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ يُنفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَاب أَلِيم [2] .

و كساني را كه طلا و نقره مي اندوزند و آن را در راه خدا هزينه نمي كنند، به عذاب دردناكي مژده ده.

تارك امر بمعروف سست كننده خوبي ها در حيات اجتماعي، و تعطيل كننده نهي از منكر تقويت كننده زشتي ها در خيمه زندگي است.

آن كه جداي از نماز و زكات است، آن كه تارك امر به معروف و نهي از منكر است، هم سو با حزب يزيد و همراه با كاروان ظلمت است.



از خدا جوييم توفيق ادب

بي ادب محروم گشت از فيض رب



بي ادب تنها نه خود را داشت بد

بلكه آتش در همه آفاق زد



از ادب پر نور گشته اين فلك

وز ادب معصوم و پاك آمد ملك



اوج كرامت كاروان نور، ادب آن در برابر خدا و پيامبر و قرآن و اهلبيت بود، و فرياد رسايشان از ميان امواج خون پاكشان همه را به اين واقعيّت دعوت مي كند. بر همگان واجب شرعي و اخلاقي است كه دعوت آنان را اجابت كنند، ور نه در دنيا گرفتار خزي و در آخرت دچار عذاب مي شوند.