سخن از برپا كنندگان حادثه اي بي مانند، واقعه اي عظيم، اتفاقي عبرت آموز و حقيقتي بي شبه و مثل است، كه براي تمام انسان ها، در همه ادوار حيات و زندگي، منبعي سرشار از پند و موعظه و نصيحت و درس است.

اهل مُلك و ملكوت، و ساكنان زمين و آسمان، برپا كنندگان چنين حادثه اي را جز يك بار نديدند و به غير از يك مرتبه واقعه اي بدين صورت، و به اين كيفيت در تمام فضاي باعظمت حيات اتفاق نيفتاد!!



دگر تا جهان هست بزمي چنين

نبيند به خود آسمان و زمين



تحقق اين واقعه بي نظير در سرزمين كربلا بر دو طايفه تكيه داشت، گروهي زميني محض، و قومي آسماني خالص.

گروه آسماني در عرصه گاه حيات خود، جز خدا محوري، عشق به حقّ، اداي مسؤوليت در راه رضاي دوست، برپا كردن پرچم حقيقت، روشن نگاه داشتن چراغ فضيلت، برانداختن كاخ ستم و بيداد، ريشه كن كردن شجره خبيثه و سرسبز نگاه داشتن شجره طيّبه، انديشه ديگر نداشتند.

و آن گروه ديگر، يعني طايفه مادّي مسلك و قوم زميني، در جولانگاه زندگي خويش، جز طاغوت محوري، پيروي هواي نفس، تعطيل وظايف اخلاقي، از كار انداختن چرخ انديشه و فكر، دنبال كردن برنامه هاي شكم و شهوت و افتادن در لذّات بي در و پيكر حيواني فكر ديگر در سر نمي پروراندند.