بازگشت

زندگي نامه حسين بن علي



زندگي نامه حسين بن علي

امام سوم شيعيان، شهيد كربلا و خون خدا، كه نهضت عاشورا بر محور فداكاري و جانفشاني آن حضرت شكل گرفت و تاريخ بشري را سرشار از حماسه و ايثار كرد و درس آزادگي و عزت به انسان داد و با خون خويش كه در كربلا ريخت، درخت اسلام آبياري شد و امت مسلمان بيدار گشت.

در معرفي آن امام، بايد كتابي قطور نوشت، ليكن در اينجا فشرده اي از زندگي آن حضرت را مي خوانيد:امام حسين«ع»در سوم شعبان سال چهارم هجري در مدينه به دنيا آمد.رسول خدا «ع» نام اين فرزند زهرا«ع»را«حسين»نهاد.وي مورد علاقه شديد پيامبر خدا «ع» بود و آن حضرت در باره او فرمود:«حسين مني و انا من حسين...» و در آغوش پيامبر بزرگ شد.هنگام رحلت رسول خدا، شش ساله بود.در دوران پدرش علي بن ابي طالب «ع» نيز از موقعيت والايي برخوردار بود، علم، بخشش، بزرگواري، فصاحت، شجاعت، تواضع، دستگيري از بينوايان، عفو و حلم و... از صفات برجسته اين حجت الهي بود.در دوران خلافت پدرش، در كنار آن حضرت بود و در سه جنگ«جمل»، «صفين» و «نهروان» شركت داشت.

پس از شهادت پدرش كه امامت به حسن بن علي«ع»رسيد، همچون سربازي مطيع رهبر و مولاي خويش و همراه برادر بود.پس از انعقاد پيمان صلح، با برادرش و بقيه اهل بيت «ع» به مدينه آمدند.با شهادت امام مجتبي «ع» در سال 49 يا 50 هجري، بار امامت به دوش سيد الشهدا قرار گرفت.در آن دوران دهساله كه معاويه بر حكومت مسلط بود، امام حسين«ع»همواره يكي از معترضين سرسخت نسبت به سياستهاي معاويه و دستگيريها و قتلهاي او بود و نامه هاي متعددي در انتقاد از رويه معاويه در كشتن حجر بن عدي و يارانش و عمرو بن حمق خزاعي كه از وفاداران به علي «ع» بودند و اعمال ناپسند ديگر او نوشت.در عين حال، حسين بن علي «ع» يكي از محورهاي وحدت شيعه و از چهره هاي برجسته و شاخصي بود كه مورد توجه قرار داشت و همواره سلطه اموي از نفوذ شخصيت او بيم داشت.با مرگ معاويه در سال 60 هجري، يزيد به والي مدينه نوشت كه از امام حسين «ع» به نفع او بيعت بگيرد.اما سيد الشهدا كه فساد يزيد و بي لياقتي او را مي دانست، از بيعت امتناع كرد و براي نجات اسلام از بليه سلطه يزيد كه به زوال و محو دين مي انجاميد، راه مبارزه را پيش گرفت.از مدينه به مكه هجرت كرد و در پي نامه نگاريهاي كوفيان و شيعيان عراق با آن حضرت و دعوت براي آمدن به كوفه، آن امام ابتدا مسلم بن عقيل را فرستاد و نامه هايي براي شيعيان كوفه و بصره نوشت و با دريافت پاسخ كوفيان در بيعتشان با مسلم بن عقيل، در روز هشتم ذيحجه سال 60 هجري از مكه به سوي عراق، حركت كرد.

پيمان شكني كوفيان و شهادت مسلم بن عقيل، اوضاع عراق را نامطلوب ساخت و سيد الشهدا كه همراه خانواده، فرزندان و ياران به سوي كوفه مي رفت، پيش از رسيدن به كوفه در سرزمين «كربلا» در محاصره سپاه كوفه قرار گرفت.تسليم نيروهاي يزيدي نشد و سرانجام در روز عاشورا در آن سرزمين، مظلومانه و تشنه كام، همراه اصحابش به شهادت رسيد، از آن پس، كربلا كانون الهام و عاشورا سرچشمه قيام و آزادگي شد و كشته شدن وي، سبب زنده شدن اسلام و بيدار شدن وجدانهاي خفته گرديد.فضايل اين امام شهيد، بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد، چرا كه او آويزه عرش الهي و پرورده دامن رسول خداست.پيامبر خدا «ص» درباره اش فرمود:قسم به آنكه مرا بحق به پيامبري فرستاد، حسين بن علي در آسمان بزرگتر از زمين است و بر سمت راست عرش الهي نوشته است«مصباح هدي و سفينة نجاة». [1] .



اي كه آميخته مهرت با دل

كرده عشق تو مرا دريا دل



بذر عشقي كه به دل كاشته ام

جز هواي تو ندارد حاصل



از مي عشق تو، عاقل مجنون

و زخم مهر تو مجنون، عاقل



كربلا سر زد و پيدا شد حق

جلوه اي كردي و گم شد باطل



تويي آن كشتي درياي حيات

هر كه را مانده جدا از ساحل



گر شود كار جهان زير و زبر

نشود عشق تو از دل زايل [2] .


پاورقي

[1] سفينة البحار، ج 1، ص 257.براي آشنايي بيشتر با آن حضرت، بايد به كتابهاي مفصلتر مراجعه كرد، از جمله: موسوعة كلمات امام الحسين(در باره سخنان او)، حياة الامام الحسين بن علي، باقر شريف القرشي (درباره زندگاني او) عوالم و بحار الأنوار(در باره فضايل او)نفس المهموم، شيخ عباس قمي(در مقتل او) و كتابهاي فراوان ديگر.به عنوان«كتابنامه عاشورا»در همين مجموعه مراجعه شود.

[2] از مؤلف.



جواد محدثي