عبيدالله پس از خروج از مسجد و ورود به دارالاماره، حصين بن نمير را مأموريت داد تا تمامي شهر را با جاسوساني که در اختيار دارد زير نظر بگيرد و مجال فرار به مسلم ندهد، و تهديد کرد که اگر مسلم بتواند از چنگ او و مأموران خون آشامش بگريزد به سختي کيفر خواهد ديد، و از او خواست تا صبح فردا تمامي خانه هاي شهر را بازرسي کرده و مسلم بن عقيل را پس از دستگيري به دارالاماره بياورد [1] .


حصين بن نمير که خود را از کيفر ابن زياد در امان نمي ديد، براي خوش خدمتي بيشتر دستور داد تا مأموران مخفي و نگهباناني که مورد اعتماد او بودند گذرگاههاي شهر را دقيقأ زير نظر گرفته و نسبت به دستگيري بزرگان کوفه که با مسلم بيعت کرده و با او همصدا شده بودند، اقدام نمايند. در اجراي اين فرمان بود که عبدالاعلي بن يزيد کلبي و عمارة بن صلخب ازدي را دستگير نمودند و آنها را به زندان انداخته و سپس به قتل رسانيدند، به اين هم اکتفا نکرده تعدادي از رجال کوفه را که ظاهرا با مسلم ارتباطي نداشتند ولي براي جلوگيري از عکس العمل احتمالي آنان در برابر اينهمه دستگيري و کشتار و غارت به زندان افکندند.

از طرف ديگر مختار ثقفي [2] و عبدالله بن نوفل بن حارث بن عبدالمطلب همزمان با خروج مسلم به اتفاق ياران خود تا نزديک باب الفيل [3] آمده بودند در حالي که مختار پرچم سبز رنگ و عبدالله بن نوفل پرچم سرخي را حمل مي کردند، و چون از شهادت مسلم و هاني آگاه شدند و به آنان پيشنهاد شد که تحت پرچم عمرو بن حريث درآنيد و آنها نيز چنين کردند، و عمرو بن حريث شهادت داد که آن دو از مسلم کناره گرفته بودند، اما به دستور عبيدالله اين دو نفر نيز دستگير و زنداني شدند.

عبيدالله پس از دستگيري مختار به او ناسزاها گفت و با عصائي که در دست داشت صورت مختار را مجروح کرده و پلک چشم او را پاره کرد. و مختار و عبدالله بن نوفل در زندان بسر مي بردند تا زماني که امام حسين عليه السلام به شهادت رسيد [4] .